(สำนักพิมพ์กำมะหยี่) อ่านคนอ่าน : ประเด็นที่รู้สึกได้ ไม่รู้คุณคิดเหมือนกันไหม? ที่ว่า อ่านงานของ HARUKI MURAKAMI แล้วเหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในหนังของ "หว่องกาไว" ไม่ผิดเพี้ยน บรรยากาศแบบมืดๆ ทึมๆ ควันบุหรี่คลุ้งๆ อาร์ตๆ เข้าใจยากๆ
ผม(กฤตภาศ) : เห็นด้วยครับ เคยพูดกับเพื่อนๆเหมือนกันว่าใครชอบมูราคามิจะชอบหว่อง เช่นเดียวกับคนชอบหว่องจะชอบมู หนังหว่องเหมือนเป็นนิยายมูเวอร์ชั่นภาพ หนังสือมูก็ราวกับเป็นตัวอักษรของภาพในหนังหว่อง